Samlíf sveppa og trjáa

Svepp­ir mynda neðanj­arðar­hag­kerfi sem ekki er sýnilegt. Svepp­ir eru oft í sam­lífi við aðrar líf­ver­ur, svepp­rót­ar­svepp­ir mynda t.d. út­ræna svepp­rót á furu, lerki og birki og sjá um að taka upp nær­ing­ar­efni og vatn og flytja trján­um, en þiggja í staðinn kol­efni frá þess­um sam­býl­ing­um sín­um. Flétt­ur eru sam­býli svepps og þör­ungs af svipaðri ástæðu. Í skóg­rækt ætlaðri til að binda kol­efni verða svepp­irn­ir að vera með því um svepp­ina fer kol­efnið niður í jarðveg­inn. Svepp­ir eru bún­ir til úr fín­gerðum þráðum sem virka eins og lif­andi rör og flytja vatn og nær­ing­ar­efni lang­ar leiðir. Tré treysta því á sam­lífi við sveppi.

Í grennd við Reykjavík eru góð sveppasvæði og er Elliðaárdalurinn eitt þessara svæða. Sveppatínslutími hér á landi er í byrjun ágúst og fram að hausti þar til það fer að frjósa. Til eru nokkrar tegundir af ætum sveppum en bestu tegundirnar hér sunnanlands eru birkisveppir og furusveppir. Þá er auðvelt að þekkja og eru matarmiklir.

Sveppaáhugafólk getur gerst meðlimur í hópnum Funga Íslands – sveppir ætir eður ei á Facebook, en stjórnandi hópsins er Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir. Hún er sveppafræðingur og starfar sem slíkur á Náttúrufræðistofnun Íslands á Akureyri þar sem hún safnar upplýsingum um og varðveitir sýni af íslenskum sveppum.